De fabricageprocédés van de postkaarten
InleidingWaarom moet men zich interesseren aan de vervaardigingswijzen van postkaarten? De verzamelaar zal de verschillen in kwaliteit van de postkaarten kunnen naar waarde schatten en zal de verscheidene procédés herkennen.
Dit zal hem informatie en/of indicaties verschaffen over de oorsprong, de datering en de druk van de documenten.
Dit zal hem ook toelaten de echte van de valse te onderscheiden (zelfs al zijn ze eerder zeldzaam).
De bromureDit procédé werd toegepast voor de foto-postkaarten (dus met beperkte oplage)
De harskorrelVoorloper van de typografie. De achtergrond is een geheel van kleine puntjes van verschillende grootte. De tekening werd uitgevoerd op een zinkplaat. Door op drie verschillende platen te tekenen kon men een kleur effect bekomen (trichromie).
De houtsnedeZeer oud procédé, maar minder gebruikt voor postkaarten. De kaarten zijn zeer herkenbaar want de tekening is zeer grof.
De heliogravure Een techniek uit de reeks diepdruk waarbij de inkt die in de groeven wordt vastgehouden op de te bedrukken drager wordt afegzet. Is alleen rederend bij hoge oplagen.
De LithografieEtymologisch betekent dit "tekening op steen". De lithografie heeft zeer uitzonderlijke kaarten voortgebracht op het einde van de XIXde eeuw (De fameuze "gruss aus" meestal polychroom)
De fototypieDit was het belangrijkste procédé voor de vervaardiging van oude postkaarten. De druk werd gedaan blad per blad (30 kaarten, formaat 9 x 14cm, per blad) op een horizontale pers . Bij dit procédé werd inkt aan het papier overgedragen op die plaatsen waar het hars niet aan het licht was blootgesteld geweest. De oplage was beperkt tot maximum 1000 bladen (ttz 30.000 kaarten max)
Copyright © door www.cartophilie.be Alle Rechten Voorbehouden. Creation Date and time: 2005-03-24 (1425 maal gelezen) [ Ga terug ]
|